(खऱ्याखुऱ्या गमतीदार गोष्टी)
हजरत इमाम हुसैन (र.) हे पैगंबर मुहम्मद (स.) यांचे लाडके नातू होते. त्यांच्या वडिलांचे नाव हजरत अली (र.) आणि आईचे नाव हजरत फातिमा (र.) होते. एके दिवशी हजरत हुसैन (र.) जेवत असताना त्यांचा दास, सरीद घेऊन आला. भाकरीचे तुकडे करून भाजीच्या रस्स्यमध्ये भिजवतात यालाच अरबीमध्ये सरीद म्हणतात.
दास सरीद वाढत होता, तेव्हा काही सरीद हजरत हुसैन (र.) यांच्यावर पडला. त्यांनी दासाकडे पाहिले, दास घाबरला पण तो फार ज्ञानी होता. त्याला या गोष्टीची जाणीव होती की, या वेळी जर मी अल्लाह आणि त्याचे प्रेषित यांचा उल्लेख केला तर इमाम साहेब काहीही बोलणार नाहीत. तो लगेच म्हणाला, "कुरआनात असे आहे की, अल्लाहचे चांगले सेवक तेच आहेत जे राग गिळून टाकतात."
हजरत इमाम हुसैन (र.) यांनी उत्तर दिले, "मी माझा राग गिळून घेतला." दास म्हणाला, "यानंतर असे आहे की, अल्लाहचे भय बाळगणारे सद्वर्तनी लोक, लोकांना क्षमा करतात." हजरत इमाम हुसैन (र.) म्हणाले, "मी तुला क्षमा केली." तेव्हा दास म्हणाला, "त्यानंतर आहे, अल्लाह परोपकारी लोकांवर प्रेम करतो." हजरत इमाम हुसैन (र.) म्हणाले, "जा, मी तुला मुक्त केले आहे." दास खूप खूश झाला आणि अल्लाह दरबारी इमाम हुसैन (र.) यांच्यासाठी प्रार्थना करू लागला.
उपकारकर्ते
हज्जाज एक अतिशय शक्तिशाली शासक होऊन गेला. तो क्रूर म्हणून प्रसिद्ध होता. खूप रागीट आणि हट्टीही होता. परंतु जेव्हा केंव्हा कोणी त्याला काहीतरी सभ्य आणि मजेदार बोलले तेंव्हा त्याचा हट्टही गेला आणि त्याचा रागही निघून गेला आणि त्याने क्रूरता सोडली.
एकदा असे घडले की, एका व्यक्तीला त्याच्यासमोर देहदंड देण्यासाठी आणले गेले. त्या वेळी हज्जाज जेवण करत होता.
तो त्या माणसाला म्हणाला, "पालनकर्त्याची शपथ, तुला मारल्याशिवाय मी हे अन्न खाणार नाही." असे म्हणत मारायला उठला.
हज्जाजचा स्वभाव सर्वांना माहीत होता. त्याने जे ठरवले ते करूनच दम घ्यायचा. सर्वांना वाटले आता क्षणातच हज्जाज या माणसाचे डोके शरीरापासून वेगळे करणार. परंतु घडले दुसरेच.ज्या माणसला शिक्षा दिली जाणार होती, त्याला मृत्यू डोळ्यांसमोर दिसत होता. तरी पण हिंमत करून तो हज्जाजला म्हणाला, "यापेक्षा, हे अन्न मला खाऊ घालणे आणि मला न मारणे हे सर्वात चांगले आहे. माझ्यावर उपकार होतील आणि पालनकर्त्यासमोर तुम्ही माझे खुनी बनून हजर होण्यापेक्षा उपकारकर्ते म्हणून हजर व्हाल." हज्जाजला त्याचे बोलणे खूप आवडले. हज्जाजने त्याला केवळ खायलाच दिले नाही तर शिक्षाही रद्द केली आणि त्याला सोडून दिले.
त्याचप्रमाणे एकदा आणखी एक बंडखोर पकडला गेला. हज्जाजने त्याच्या हत्येचा आदेश दिला.बंडखोर म्हणाला, "मला एका दिवसाची मुदत द्या,"हज्जाजने विचारले, "याचा तुला काय फायदा होईल?" त्याने उत्तर दिले, "मी माझ्या फायद्यासाठी नाही तर तुमच्या फायद्यासाठी मुदत मागत आहे." हज्जाजने विचारले की, "तू माझ्यासाठी मुदत का मागत आहे? यात माझा काय फायदा?" बंडखोर म्हणाला, "यासाठी की, लोक म्हणतील हज्जाज सवलत देण्यात उदार होता." या उत्तराने खूश होऊन हज्जाजने त्याला माफ केले. माफी मंजूर झाल्यावर बंडखोर म्हणाला, "सुभान अल्लाह! आता तू क्षमाशील म्हणून प्रसिद्ध होशील." हज्जाज अधिकच खूश झाला आणि त्याला बक्षीस देऊन निरोप दिला.
- सय्यद झाकीर अली
परभणी, 9028065881
Post a Comment