प्रेषित मुहम्मद (स.) यांनी एका वृद्ध माणसाला पाहिले, तो आपल्या दोन मुलांच्या दरम्यान त्यांच्या खांद्यावर हात पकडून चालत होता. प्रेषितांनी विचारले, “त्याला काय झाले आहे?” लोकांनी सांगितले की त्याने पायी काबागृहाला जाण्याचे ठरवले आहे. प्रेषित (स.) म्हणाले, “त्याने अशा प्रकारे स्वतःला कष्टात टाकू नये. आल्लाहला त्याची काहीएक आवश्यकता नाही. आणि त्याला आदेश दिला की त्याने स्वारीने जावे. (ह. अनस (र.), बुखारी, मुस्लिम)
प्रेषित मुहम्मद (स.) यांचे विधान आहे की, “तुमच्यापैकी कुणीही काळाला वाईट म्हणता कामा नये. कारण अल्लाहच काळ आहे.” (ह. अबू हुरैरा, मुस्लिम) प्रेषित मुहम्मद (स.) म्हणतात की ज्या माणसाने लोखंडाच्या शस्त्राने आत्महत्या केली तो नरकात त्याच शस्त्राने आपल्या शरीरावर आघात करत राहणार आणि ज्या माणसाने विष पिऊन आत्महत्या केली असेल तो नरकात सदैव विषाचे घोट घेत राहील आणि जर एखाद्या माणसाने स्वतःचा एखाद्या डोंगरावरून (वा उंच स्थानावरून) उडी मारून जीव घेतला तो नरकात नेहमी अशाच उंच ठिकाणावरून खाली उडी मारत राहील. (मुस्लिम)
ह. अबू हुरैरा (र.) यांनी प्रेषितांचे एक वक्तव्य सांगितले की रहम (दया) हा शब्द रहमान (दयावंत) पासून निघाला आहे जो कुणी त्याला वेगळे करेल म्हणजे दयेच्या नात्याला तोडेल, तर मीही त्याला तोडून टाकणार. (म्हणजे अशा माणसावर मीही दया करणार नाही) आणि जर कुणी ह्या दयेच्या नात्याला जोडून ठेवील, तर मीही त्याला दयेशी जोडून ठेवीन (अशा माणसावर दया करत राहीन). (बुखारी)
प्रेषित मुहम्मद (स.) म्हणतात अल्लाह म्हणतो की खऱ्या अर्थानं दया करणारी व्यक्ती ती नाही जी कुणाशी दयेच्या बदल्यात दया दाखवतो, तर दयेचा व्यवहार करणारी व्यक्ती ती आहे जिच्याशी जर कुणी त्याचाशी जवळीक संपुष्टात आणली असेल तर अशा माणसाशी त्याने जवळीक साधावी. (ह. इब्ने उमर (र.), बुखारी)
- संकलन : सय्यद इफ्तिखार अहमद
Post a Comment