'माबा'चा जीवनप्रवास

(प्रेरणादायी सत्यकथा)

इराणमधील 'अस्फहान' शहराजवळ असलेल्या 'रोजबा' या गावात 'माबा'चा जन्म झाला. माबा दिसायला खूपच सुंदर होता. त्याचे वडील त्याचा खूपच लाड करायचे. मुलींप्रमाणे त्याला नटवायचे, मुलीसारखं जपायचे. घराबाहेरही जास्त पडू द्यायचे नाहीत. 

माबा, हा अग्निपूजक होता पण त्याच्या हृदयात एक चेतना होती, जी त्याला स्वस्थ बसू देत नव्हती. त्याला वाटायचे की आपण स्वतःच पेटवलेला हा अग्नी कधीच आपला देव होऊ शकत नाही. त्याचे वडील बोजख्शान हेदेखील एक महान अग्निपूजक होते.

एके दिवशी ते माबाला म्हणाले, "आज मी शेतात जाऊ शकणार नाही, त्यामुळे आज शेताची काळजी घेण्याची जबाबदारी तुझी आहे."

त्या वेळेस माबा दहा बरा वर्षांचा होता. शेतात जाताना तो ख्रिश्चनांच्या चर्चमधे गेला. ख्रिश्चनांच्या उपासनेच्या पद्धतीमुळे प्रभावित झाला आणि त्याच दिवशी त्याने आपला मूळ धर्म सोडून ख्रिश्चन धर्म स्वीकारला. ही बाब त्याच्या वडिलांना कळताच त्यांनी त्याला घरात कैद केले. काही दिवसांनी बापाच्या कैदेतून कसातरी बाहेर पडून माबा सीरियाला जाणाऱ्या ताफ्यात सामील झाला. इथून सत्याच्या शोधाचा त्याचा प्रवास सुरू झाला. तो गावोगावी, देशोदेशी भरकटत राहिला. सीरियापासून मोसुल (इराक), तिथून नुसयबिन (तुर्की) आणि नंतर 'अमुरिया'पर्यंत भटकला.

अमुरियाला पोहोचल्यावर तो तिथल्या धर्मगुरूच्या सेवेत राहू लागला. जेव्हा या धर्मगुरूच्या मृत्यूची वेळ आली तेव्हा त्यांनी माबाला बोलावले आणि म्हणाले, "माझ्या मुला! आता मी, हे जग सोडत आहे. आता शेवटच्या काळातील पैगंबराच्या उदयाची वेळ जवळ आली आहे, जो अरेबियाच्या वाळवंटातून उठेल. तो सत्यधर्म पुनरुज्जीवित करेल आणि अशा भूमीत स्थलांतर करेल जिथे भरपूर खजूर असतील. त्याच्या दोन खांद्यांच्या मधोमध पाठीवर प्रेषित्वाची मोहोर असेल. तो त्याला अर्पण केलेल्या बाबींचा स्वीकार करेल पण दानधर्म म्हणून दिलेल्या गोष्टी इतरांना देईन, स्वतःसाठी अवैध मानेल. जेव्हा तुला या पवित्र पैगंबराचे दर्शन होतील, तेव्हा तू त्यांच्या सेवेत अवश्य उपस्थित राहावे."

या धर्मगुरूंच्या मृत्यूनंतर माबा हिजाजला जाण्यासाठी काफिला शोधू लागला. शोध पूर्ण झाला आणि बनू कलब जमातीचा एक काफिला अमुरियामधून निघाला. माबा या काफिल्यात सामील झाला, पण वाटेत काफिल्यावाल्यांचे इरादे बदलले आणि जेव्हा हा काफिला 'वादी-अल-कुरी'ला पोहोचला तेव्हा त्यांनी माबाला ज्यू लोकांच्या हाती विकले. कदाचित हेच आपले भाग्य म्हणून, माबा त्या ज्यू माणसाचा गुलाम म्हणून राहू लागला.

पण असे असतानाही त्याच्यातील सत्याच्या शोधाची चेतना छातीत तेवत राहिली. एके दिवशी, ज्यूचा एक नातेवाईक जो यसरब (मदीनाचा रहिवासी) होता. त्याला भेटायला आला. त्याला एका गुलामाची गरज होती. त्याने माबाला मालकाकडून विकत घेतले आणि यसरबला आणले. माबाने इथे खजुराची झाडे पाहिली. उंटांचे कळप पाहिले तेव्हा त्याला समजले की, आता आपला शोध संपणार.

एके दिवशी माबा झाडावर काम करत असताना, शहरातून एक ज्यू धावत आला आणि म्हणाला, "मी ऐकले की, खुबा वस्ती मध्ये एक व्यक्ती आला आहे, तो स्वतःला प्रेषित संबोधित आहे, सर्व लोक त्याच्या भोवती गोळा होत आहेत."

हे ऐकून माबा अस्वस्थ मन:स्थितीत झाडावरून खाली आला आणि त्या व्यक्तीला म्हणाला, "तू काय म्हणालास? पुन्हा सांग."

त्याच्या मालकाला खूप राग आला आणि त्याने माबाला थप्पड मारली आणि सांगितले की, "तू जा आणि तुझे काम कर."

त्यावेळी माबा गप्प बसला, पण एके दिवशी तो काही खाद्यपदार्थ घेऊन प्रेषित मुहम्मद (स) यांच्याकडे आला आणि त्यांना त्या वस्तू दान म्हणून दिल्या. प्रेषित (स.) यांनी त्या गोष्टी आपल्या साथीदरांमध्ये वाटून टाकल्या. स्वतः काहीच घेतले नाही.

दुसऱ्या दिवशी माबा पुन्हा काही खाद्यपदार्थ घेऊन आला आणि पैगंबरांच्या सेवेत भेट म्हणून अर्पण केले. पैगंबरांनी स्वतःही ते खाद्यपदार्थ खाल्ले आणि साथीदारांमध्येही वाटले. माबाच्या आनंदाला पारावार उरला नव्हता, कारण शेवटच्या पैगंबरांविषयी सांगितलेली दोन चिन्हे पूर्ण झाली होती, आता शेवटचे चिन्ह म्हणजे पैगंबराची मोहोर पाहणे बाकी होते.

काही दिवसांनी माबाला कळाले की, पवित्र प्रेषित (स.) एक अंत्ययात्रा घेऊन बकी गरखद येथे गेले आहेत. माबाही तेथे पोहोचला. प्रेषितांना अभिवादन करून त्यांच्या मागे उभे राहिला. प्रेशितत्वाची मोहोर पाहण्याचा प्रयत्न करू लागला. पैगंबरांनी त्याची अवस्था ओळखून पाठीवरून कापड सरकवले. तिसरी खूणही दिसली. माबाचा सत्याचा शोध आता संपला होता.

माबा हा प्रेषितांचा अनुयायी बनला. आता तो माबा न राहता सलमान फारसी (र.) म्हणून ओळखला जाऊ लागला. पैगंबरांनी त्यांना ज्यूच्या गुलामगिरीतून मुक्त केले. ते पैगंबरांसोबत राहू लागले. ते एक उत्तम साथीदार बनले.

- सय्यद झाकीर अली

परभणी, 9028065881