३०५) येथे द्रोही (नकार देणे) पासून तात्पर्य कृतघ्न आणि नकार देणारा आहे. जो मनुष्य अल्लाहने दिलेल्या देणग्यांना अल्लाहच्या मार्गात अल्लाहची प्रसन्नताप्राप्तीसाठी खर्च करण्याऐवजी जगाला खूश करण्यासाठी खर्च करतो किंवा उपकार दर्शवून दानपुण्य करतो; असा मनुष्य अल्लाहचा कृतघ्न आणि द्रोही आहे. तो स्वत: अल्लाहची प्रसन्नता प्राप्तीची इच्छा बाळगत नाही तर अल्लाह त्यापासून निस्पृह आहे, की त्याला विनाकारण आपल्या प्रसन्नताप्राप्तीचा मार्ग दाखवावा.
३०६) ""जोराची वर्षा'' म्हणजे ते दान पुण्य जे अत्यंत चांगल्या भावनेने आणि उत्तमरीतीच्या नीयतीने दिले जाते आणि ""हलकावर्षाव''पासून ते दान पुण्य आहे ज्याच्या मागे सद्‌भावनेचा जोर नसेल.
३०७) म्हणजे तुम्ही हे पसंत करत नाही की तुमची आयुष्याची कमाई एक अशा नाजुक वेळी बरबाद व्हावी जेव्हा तुम्ही त्यापासून फायदा घेण्यासाठी सर्वात जास्त गरजवंत आहात. अशा वेळी कमविण्याची क्षमता आणि वेळ निघून गेलेली असते. तेव्हा हे तुम्ही कसे मान्य करता की आयुष्यभर जगात काबाडकष्ट करून परलोकात तुम्हाला कळून चुकावे की जगातील तुम्ही केलेले काबाडकष्ट सर्व निष्फळ होते. जे काही तुम्ही जगासाठी कमविले होते ते सर्व जगातच मागे राहिले. परलोकजीवनासाठी तर तुम्ही जगात काहीच कमाई केली नाही, ज्याचे फळ तुम्हाला येथे मिळावे. येथे परलोकात तुम्हाला पारलौकिक जीवनासाठी नव्‌याने कमविण्याची संधी मिळणार नाही. पारलौकिक जीवनासाठी कमाई करण्याची संधी फक्त या जगात आहे. येथे तुम्ही ऐहिक जीवनात पारलौकिक जीवनाचा ध्यास (परलोकध्यास) सोडून दिला आणि आयुष्यभर या जगाचाच ध्यास केला आणि आपले सर्व सामर्थ्य जगाचे फायदे कमविण्यासाठीच खर्च केले तर आयुष्याचा शेवट झाल्यानंतर स्थिती काय होईल? तिथे परलोकात तर अशा माणसाची स्थिती त्या वृद्धासारखी होईल ज्याची आयुष्यभराची कमाई आणि जीवनाचा आधार एक बगीचा होता, परंतु ठीक म्हातारपणातच ती बाग जळून खाक होते. आता तर तो वृद्ध ती बाग लावू शकत नाही. त्या वृद्धाची संततीसुद्धा आपल्या वृद्ध पित्यास मदत करण्यास असमर्थ आहे.
३०८) स्पष्ट आहे की जो स्वत: उच्च श्रेणी गुणधारक असेल तो अवगुण धारकांना पसंत करत नाही.अल्लाह स्वयम्‌ अतिदानशील आहे आणि आपल्या सृष्टीवर सततचा दानशीलतेचा वर्षाव करणारा आहे. अशा स्थितीत कसे संभव आहे की त्याने तंगदृष्टी, असंयमी, धैर्यहीन आणि दुष्ट चारीत्र्याला पसंत करावे?
Post a Comment