अन्निसा : ईशवाणी (सुबोध कुरआन)

(१३७) ज्यांनी श्रद्धा ठेवली, मग द्रोह केला, पुन्हा श्रद्धा ठेवली, पुन्हा द्रोह केला मग आपल्या विधर्मात (विद्रोहात) पुढे गेले^१६८ तर अल्लाह त्यांना कस्रfप क्षमा करणार नाही. आणि  त्यांना कधी सरळ मार्गही दाखवणार नाही.
(१३८,१३९) आणि जे दांभिक ईमानधारकांना सोडून नाकारणाऱ्यांना आपला मित्र बनवितात, त्यांना ही शुभ सूचना द्या की त्यांच्याकरिता दु:खदायक शिक्षा तयार आहे. काय हे लोक  मानसन्मानाच्या इच्छेपायी त्यांच्याजवळ जातात?^१६९ खरे पाहता मानसन्मान तर सर्वस्वी अल्लाहकरिताच आहे.
(१४०) अल्लाहने या ग्रंथात पूर्वीच तुम्हाला आदेश दिला आहे की जेथे तुम्ही ऐकाल की अल्लाहच्या वचनांविरूद्ध द्रोह केला जात आहे आणि त्यांची थट्टा केली जात आहे तेथे बसू नका,  जोपर्यंत ते लोक एखाद्या दुसऱ्या गोष्टीत लागत नाहीत. आता जर तुम्ही असे करीत आहात तर तुम्हीदेखील त्या लोकांसारखे आहात.^१७० खात्री बाळगा की अल्लाह दांभिकांना व  इन्कार करणाऱ्यांना नरकामध्ये एकत्र जमा करणारा आहे.
(१४१) हे दांभिक तुमच्या संबंधात प्रतीक्षा करीत आहेत (की उंट कोणत्या बाजूला बसतो). जर अल्लाहकडून विजय तुमचा झाला तर हे येऊन सांगतील की काय आम्ही तुमच्याबरोबर नव्हतो? जर इन्कारकरणाऱ्यांचा पारडे जड झाले तर त्यांना सांगतील की आम्ही तुमच्याविरूद्ध लढण्यास समर्थ नव्हतो काय, व तरीदेखील आम्ही तुम्हाला मुस्लिमांपासून वाचविले?^१७१   बरे तर अल्लाहच तुमच्या आणि त्यांच्या मामल्याचा निर्णय कयामतच्या दिवशी करील आणि (त्या निर्णयात) अल्लाहने इन्कारकरणाऱ्यांसाठी मुस्लिमांवर वर्चस्व प्राप्त करण्याचा कोणताच वाव मुळीच ठेवला नाही.
(१४२) हे ढोंगी अल्लाहशी धोकेबाजी करीत आहेत, खरे पाहता तर अल्लाहनेच त्यांना फसवणुकीत टाकले आहे. जेव्हा हे नमाजसाठी उठतात तर आळसावलेले केवळ लोकांना  दर्शविण्यासाठी उठतात आणि अल्लाहचे क्वचितच स्मरण करतात.^१७२ (१४३) कुफ्र आणि ईमान यांच्यामध्ये दोलायमान आहेत, धड या बाजूसही पूर्णत: नाहीत व धड पुरते त्या  बाजूसदेखील नाहीत. ज्याला अल्लाहने पथभ्रष्ट केले आहे त्यांच्याकरिता तुम्हाला कोणताही मार्ग सापडणार नाही.^१७३

---

१६८) म्हणजे ते लोक ज्यांच्यासाठी धर्म म्हणजे चेष्टेचा विषय आहे. त्यांच्यासाठी धर्म म्हणजे खेळणी आहे ज्याच्याशी ते आपल्या इच्छा-आकांक्षेने आणि विचाराने खेळत राहातात.  जेव्हा मनात लहर आली मुस्लिम बनले आणि जेव्हा दुसरी लहर आली तर विधर्मी बनून गेले. किंवा त्यांना मुस्लिम बनण्यात फायदा दिसू लागला तर त्वरित मुस्लिम बनून गेले.  कालांतराने दुसरीकडे मोठा स्वार्थ दिसू लागला तर त्याची पूजा करू लागले. अशा लोकांसाठी अल्लाहजवळ क्षमादान नाही की मार्गदर्शन. सांगितले गेले, ``मग आपल्या विधर्मात पुढे  गेले.'' याचा अर्थ आहे की एक मनुष्य विधर्मी बनून दुसऱ्यांनासुद्धा इस्लामपासून परावृत्त करतो. इस्लामविरुद्ध गुप्त् षड़यंत्र आणि जाहीररित्या उपायसुद्धा सांगत बसतो. आपले सामथ्र्य  यात खर्च करीत जातो की विधर्माचे वर्चस्व स्थापित व्हावे आणि इस्लामचा ध्वज झुकलेला राहावा. या नकारात (विधर्म) आणखी अधिक प्रगती आणि अपराधांवर अपराध करीत जाणे  आहे, याचा विनाश अत्यंत भयानक आहे.

१६९) अरबी भाषेत `इज्जत'चा व्यापक अर्थ होतो. मराठीत `इज्जत' म्हणजे मानसन्मान आणि आदर. अरबीमध्ये `इज्जत'चा अर्थ म्हणजे एखाद्याला उच्च् आणि सुरक्षित स्थान प्राप्त्  व्हावे जेणेकरून त्याची कोणीही हानी करू नये. दुसऱ्या शब्दांत इज्जत म्हणजे ``अशी प्रतिष्ठा ज्याला कोणीही नुकसान पोहोचवू शकत नाही.''

१७०) म्हणजे एक मनुष्य इस्लामचा दावा करतो आणि इस्लाम विरोधकांशी मिळून मिसळून जातो जेथे अल्लाहच्या आदेशाविरुद्ध कुफ्र (द्रोह) होतो, तिथे तो शांत मनाने अल्लाह आणि  पैगंबर मुहम्मद (स.) यांची चेष्टा होतांना ऐकतो. अशा स्थितीत त्या माणसात आणि विधर्मियात काहीच फरक राहात नाही. (ज्या आदेशाचा या आयतमध्ये उल्लेख आला आहे. ते  कुरआन, ६ : ६८ मध्ये उल्लेखित आहे.)

१७१) प्रत्येक युगात दांभिकांची ही विशेषता आहे. मुस्लिम होण्यामुळे जे लाभ प्राप्त् होऊ शकतात त्यांना तेव्हा हे दांभिक लोक तोंडी इस्लामचा स्वीकार करून आणि नाममात्र इस्लामचा  स्वीकार करून प्राप्त् करतात. नकार देणारे (विद्रोही - काफीर) बनण्यात जे लाभ आहेत त्यासाठी विरोधकांशी जाऊन मिळतात. त्यांना (विरोधकांना) हे दांभिक लोक (मुनाफिक) विश्वास  देतात की आम्ही `पक्षपाती मुस्लिम' नाही. आमची नावे मुस्लिमांसारखी जरुर आहेत परंतु आमची आवड आणि वचनबद्धता तुमच्याशी आहे. विचार, सभ्यता आणि आवडीच्या दृष्टीने  आम्ही सर्वस्वी तुमच्या बरोबर आहोत. इस्लाम विरोधात तुमच्या बरोबर आम्ही आहोत.

१७२) पैगंबर मुहम्मद (स.) यांच्या काळात कोणी एखादा मनुष्य मुस्लिम समुदायाचा सदस्य समजला जात नसे जोपर्यंत तो नमाज नियमित अदा करणारा बनत नसे. ज्याप्रकारे   जगातील सर्व संस्था आणि पाट्र्या आपल्या सभा, संमेलन आणि मिटींगमध्ये जर एखादा सदस्य नियमित गैरहजर राहात असेल तर त्याची सदस्यता रद्द करतात. त्याचप्रकारे इस्लामी  समुदायाच्या एखाद्या सदस्याने सामुदायिक नमाज अदा न करणे त्या काळी पुरावा धरला जाई की त्याला इस्लामविषयी आवड राहिलेली नाही. तो सतत सामुदायिक नमाज  (जमातबरोबर) अदा करीत नसला तर त्याला मुस्लिम समजले जात नसे. म्हणून त्या काळी घोर दांभिकालासुद्धा पाच वेळा मस्जिदीत हजेरी द्यावी लागत असे कारण याशिवाय ते  मुस्लिम समुदायाचे सदस्य समजले जात नसत. म्हणून त्या दांभिकांना सच्चे ईमानधारकांपासून विलग करणारी गोष्ट होती ती म्हणजे सच्च्े ईमानधारक मनापासून मस्जिदीत येत असत. वेळेपूर्वी येऊन नमाजनंतर मशिदीत थांबत असत. त्यांच्या प्रत्येक कार्याने कळून येत असे की त्यांना नमाजशी ओढ आहे. याविरुद्ध अजानची आवाज ऐकून दांभिक खिन्न होत  असत आणि मोठ्या कष्टाने तो उठत असे. त्याच्या मस्जिदीकडे येण्याच्या पद्धतीने कळून येत असे की तो स्वत:हून नव्हे तर ढकलून आणला जात आहे. सामुदायिक नमाज संपल्यावर एखाद्या कैद्याला जशी सुटका मिळते आणि तो पळू लागतो तसा हा पळ काढीत असे. त्याच्या प्रत्येक कृतीने माहीत होत होते की त्याला अल्लाहच्या स्मरणात काहीच आवड नाही.

१७३) म्हणजे ज्याने अल्लाहची वाणी आणि पैगंबर मुहम्मद (स.) यांच्या पवित्र जीवनचरित्राद्वारे मार्ग प्राप्त् केला नाही, सत्यापासून अतिदूर अशा व्यक्तीचा असत्याकडे झुकाव पाहून,  अल्लाह त्याला असत्याकडेच वळवितो. त्याच्या इच्छेमुळेच तसेच कृतीने तो असत्याकडे वळविला गेला आणि मार्गभ्रष्ट झाला. त्याच्यासाठी अल्लाहने मार्गदर्शनाचे द्वार बंद केले आणि  फक्त मार्गभ्रष्टतेचे मार्ग उघडले आहेत. अशा मनुष्याला सरळमार्ग दाखविणे कोणत्याही व्यक्तीच्या वाक्याबाहेरचे काम आहे.