सूरह हूद :ईशवाणी (सुबोध कुरआन)

 

(४५) नूह (अ.) ने आपल्या पालनकर्त्याला पुकारले. सांगितले, ‘‘हे पालनकर्त्या! माझा मुलगा माझ्या कुटुंबियांपैकी आहे आणि तुझा वायदा खरा आहे^४७ आणि तू सर्व सत्ताधीशापेक्षा मोठा व श्रेष्ठ सत्ताधीश आहेस.’’^४८ 

(४६) उत्तरात फर्माविले गेले, ‘‘हे नूह (अ.)! तो तुझ्या कुटुंबियांपैकी नाही, तो तर एक दुराचारी आहे.^४९ म्हणून तू त्या गोष्टीची याचना माझ्याकडे करू नकोस ज्याची वास्तविकता तुला माहीत नाही, मी तुला उपदेश करतो की आपल्या स्वत:ला अज्ञान्याप्रमाणे बनवू नकोस.’’^५० 

(४७) नूह (अ.) ने लगेच विनविले, ‘‘हे माझ्या पालनकर्त्या! मी तुझा आश्रय मागतो यापासून की ती गोष्ट तुझ्याजवळ मागावी जिचे ज्ञान मला नाही.५०अ जर तू मला माफ केले नाहीस आणि दया केली नाहीस तर मी नष्ट होऊन जाईन.’’^५१ 

(४८) आज्ञा झाली, ‘‘हे नूह (अ.)! उतर,''^५२ आमच्याकडून सुरक्षा व समृद्धी आहे तुझ्यावर आणि त्या समूहावर जे तुझ्यासमवेत आहेत, आणि काही समूह असेदेखील आहेत, ज्यांना आम्ही काही काळ जीवनसामग्री प्रदान करू मग त्यांना आमच्याकडून दु:खदायक यातना पोहचेल.’’ 

(४९) हे पैगंबर (स.)! या परोक्षाच्या वार्ता आहेत ज्या आम्ही तुमच्याकडे दिव्य प्रकटन करीत आहोत. यापूर्वी तुम्ही त्यांना जाणत नव्हता आणि तुमचे लोकदेखील. म्हणून संयम बाळगा, कार्याचा शेवट तर ईशपरायण लोकांसाठीच आहे.^५३ 

(५०) आणि ‘आद’कडे आम्ही त्याचे बंधु हूद (अ.) ला पाठविले,^५४ त्याने सांगितले, ‘‘हे देशबंधुंनो! अल्लाहची बंदगी (भक्ती) करा, त्याच्याशिवाय तुमचा कोणी ईश्वर नाही. तुम्ही केवळ असत्य रचले आहे.^५५

---

४७) म्हणजे तू वचन दिले होते की माझ्या घरवाल्यांना या विनाशापासून वाचविल तर माझा मुलगासुद्धा माझ्या कुटुंबापैकीच एक आहे, म्हणून त्यालासुद्धा वाचव.

४८) म्हणजे तुझा निर्णय अंतिम निर्णय आहे ज्याचे अपील नाही आणि तू जो पैâसला करतो तो ज्ञानाधिष्ठित आणि न्यायसंगत असतो.

४९) हे असेच आहे जसे एका व्यक्तीच्या शरीराचे एखादे अंग सडलेले असेल आणि डॉक्टराने त्याला कापून फेवूâन देण्याचा निर्णय घेतला असेल. आता तो रोगी डॉक्टराशी म्हणतो की हा माझ्या शरीराचा एक अवयव आहे, याला कशाला कापता? डॉक्टर उत्तरात सांगतो, आता हा तुमच्या शरीराचा अवयव राहिला नाही, कारण हा सडून गेला आहे. म्हणून एका सदाचारी बापाला आपल्या अयोग्य मुलाविषयी असे म्हणणे की हा मुलगा तुमच्या घरवाल्यांपैकी (कुटुंब) नाही तो बिघडलेला आहे. याचा अर्थ होतो की तुम्ही याचे पालनपोषण करण्यात जे कष्ट उपसले ते सर्व वाया गेले आणि काम बिघडून गेले आहे. आता हा बिघडलेला मनुष्य तुमच्या सदाचारी परिवारापैकी नाही. तो तुमच्या वंशाचा एक सदस्य असेल परंतु तुमच्या नैतिक परिवाराशी त्याचा काहीच संबंध राहिला नाही. आज जो निर्णय केला जात आहे तो एखादा वंशीय किंवाराष्ट्रीय विवाद नाही तर ईशद्रोह आणि श्रद्धाशीलतेविषयीचा दरम्यानी पैâसला आहे. ज्याद्वारा फक्त सदाचारींनाच वाचविले जाईल आणि दुराचारी नष्ट केले जातील.

५०) या कथनाला पाहून एखादा मनुष्य हा विचार न करो की आदरणीय पैगंबर नूह (अ.) यांच्यामध्ये ईमानची कमी होती किंवात्यांच्या ईमानमध्ये अज्ञानतेचा काही अंश होता. वास्तविक गोष्ट अशी आहे की पैगंबरसुद्धा मनुष्यच असतात. कोणी मनुष्य याचे सामर्थ्य ठेवू शकत नाही की, प्रत्येक वेळी त्या उच्च्तमपूर्ण आदर्शावर कायम राहावे जो ईमानधारकांसाठी निश्चित केला आहे. कधी कधी संवेदनशील मनोवैज्ञानिक ठिकाणी पैगंबरासारखा सर्वश्रेष्ठ आणि उच्च्तम माणूससुद्धा थोड्यावेळासाठी आपली मानवी कमजोरीपासून पराभूत होतो. जेव्हा त्याला हा अनुभव होतो किंवाअल्लाहकडून घडविला जातो की त्याचे हे पाऊल अभिष्टस्तरापासून खाली पडत आहे तेव्हा तो त्वरित पश्चात्ताप व्यक्त करतो. आपल्या चुकीला सुधारण्यासाठी त्याला क्षणाचासुद्धा संकोच होत नाही. आदरणीय नूह (अ.) यांच्या नैतिक श्रेष्ठतेचे. याहून मोठे प्रमाण दुसरे कोणते असू शकते की नुकताच तरूण मुलगा डोळयांसमोर बुडून मेला आहे आणि त्या दृष्याने काळीज फाटत आहे. परंतु जेव्हा अल्लाह सचेत करतो की ज्या मुलाने सत्याला सोडून असत्याची साथ दिली, त्याला आपला समजणे एक अज्ञानतापूर्ण भावना आहे. नूह (अ) त्वरित आपल्या मनाच्या घावांना विसरून इस्लामी चिंतनशैलीकडे पलटून येतात जी इस्लामची निकड आहे.

५०अ) म्हणजे अशी विनंती करावी ज्याचे सत्य होण्याचे मला ज्ञान नाही.

५१) नूह (अ.) यांच्या पुत्राविषयीची ही ऐतिहासिक घटना वर्णन करून अल्लाहने मोठ्या प्रभावी शैलीत दाखवून दिले की त्याचा न्याय किती स्वच्छ आहे आणि निर्णय स्पष्ट आहे. मक्का येथील अनेकेश्वरवादी हे समजत होते की आम्हाला वाटेल तसे काम करावे, परंतु अल्लाहचा प्रकोप आमच्यावर होऊ शकत नाही, कारण आम्ही आदरणीय पैगंबर इब्राहीम (अ.) यांची संतती आहोत आणि अमुक अमुक देवी आणि देवतांशी आमचा घनिष्ट संबंध आहे. यहुदी आणि खिस्ती लोकांचासुद्धा असाच विचार होता आणि अनेक भटकलेल्या मुस्लिमांचा असाच विचार आहे. त्यांना वाटते की आम्ही अमुक `हजरत'ची संतान आहोत आणि अमुक पीराचा `दामन' (आश्रय) आम्ही धरला आहे. या संताच्या, पिराच्या व वलीच्या शिफारशीमुळे आम्ही अल्लाहच्या न्यायापासून सुरक्षित राहू. परंतु येथे हे दृष्य दाखविले गेले की एक महान पैगंबर आपल्या डोळयांसमोर आपल्या प्रिय मुलाला पुरात वाहून जाताना पाहात आहे आणि तडपून आपल्या मुलासाठी क्षमेची प्रार्थना करू लागतो. परंतु अल्लाहच्या दरबारातून उलट नूह (अ.) यांच्यावर तंबी होते, बापाचे पैगंबरत्वसुद्धा एका दुष्कर्मी मुलाला ईशकोपापासून वाचवू शकले नाही.

५२) म्हणजे त्या पर्वतावरून जिथे नौका थांबली होती.

५४) सूरह ७ मधील आयत ४० पासून ४७ पर्यंतच्या टीपा नजरेसमोर ठेवाव्यात.

५५) ते सर्व उपास्य ज्यांची तुम्ही पूजा आणि उपासना करत आहात, ते खरे तर कोणत्याच प्रकारचे ईशगुण आणि शक्ती ठेवत नाहीत. भक्ती आणि पूजा करविण्याचा त्यांना काहीच अधिकार नाही. तुम्ही विनाकारण त्यांना उपास्य बनवून ठेवले आहे आणि अकारण त्यांच्यापासून गरजपूर्तीची आशा लावून बसला आहात.