अल्अनआम : ईशवाणी (सुबोध कुरआन)

(९०) हे पैगंबर (स.)! अल्लाहकडून मार्गदर्शन प्राप्त झालेले तेच लोक होते, त्यांच्याच मार्गावर तुम्ही चला आणि सांगून टाका की मी (या प्रचार व मार्गदर्शनाच्या) कामासाठी तुमच्याकडून कोणत्याही मोबदल्याचा इच्छुक नाही, हा तर सार्वजनिक उपदेश आहे तमाम जगवासियांसाठी.
(९१) या लोकांनी अल्लाहसंबंधी फारच चुकीचा अंदाज लावला जेव्हा सांगितले की अल्लाहने कोणत्याही माणसावर काहीही अवतरलेले नाही.^५९ यांना विचारा, मग तो ग्रंथ ज्याला मूसा (अ.) ने आणले होते, जो तमाम मानवजातीसाठी प्रकाश व मार्गदर्शक होता, ज्याला तुम्ही खंड-खंड करून ठेवता, काही दाखविता व बरेचसे लपवून ठेवता आणि ज्याच्या माध्यमाने तुम्हाला ते ज्ञान दिले गेले जे तुम्हाला प्राप्त झाले नव्हते. तुमच्या वाडवडिलांनादेखील नव्हते, तर मग तो अवतरविणारा कोण होता?^६० केवळ एवढे सांगा की अल्लाह, मग त्यांना त्यांच्या कुयुक्तिवादाशी खेळण्यास मोकळे सोडा.
(९२) (त्याच ग्रंथासारखा) हा एक ग्रंथ आहे जो आम्ही अवतरला आहे. अत्यंत कल्याणकारी व समृद्धी प्रदान करणारा आहे. त्या वस्तूची सत्यता प्रमाणित करतो जी यापूर्वी आली होती आणि याकरिता अवतरित केला गेला आहे की याद्वारे तुम्ही लोकवस्तीच्या या केंद्राला (अर्थात मक्का) आणि त्याच्या परिसरात राहणाऱ्यांना सावध करावे. जे लोक परलोकाला मानतात ते या ग्रंथावर श्रद्धा ठेवतात आणि त्यांची अवस्था अशी आहे की आपल्या नमाजात नियमितपणा राखतात.^६१

---

५९)    मागील वर्णनाने आणि नंतरच्या उत्तरादाखल भाषणाने स्पष्ट जाणवते की हे कथन यहुदींचे होते. पैगंबर मुहम्मद (स.) यांचा दावा होता, ``मी पैगंबर आहे आणि माझ्यावर ग्रंथ अवतरित झाला आहे.'' म्हणून स्वाभाविकपणे कुरैश व अरबचे इतर अनेकेश्वरवादी लोक या दाव्याला परखून घेण्यासाठी यहुदी आणि खिश्चनांकडे जात असत. ते त्यांना विचारत, ``तुम्हीसुद्धा ग्रंथधारक आहात, पैगंबरांना मानता. सांगा काय खरोखर या माणसावर अल्लाहचा ग्रंथ अवतरित झाला आहे?'' उत्तरादाखल जे काही ते सांगत त्याला  पैगंबर (स.) यांचे  सक्रीय  विरोधक  सर्वांना  सांगून  भडकवित  असत. म्हणून  येथे  यहुदींच्या  या   कथनाला ज्याला इस्लाम  विरोधकांनी आपल्यासाठी प्रमाण ठरविले होते, नोंद करून त्याचे उत्तर दिले जात आहे. येथे शंका येऊ शकते की एक यहुदी जो स्वत: तौरात ग्रंथाला अल्लाहकडून अवतरित ग्रंथ मानतो, तो असे कसे म्हणू शकतो की अल्लाहने कोणा माणसांवर काही अवतरित केले नाही. परंतु ही शंका योग्य नाही कारण दुराग्रहामुळे आणि हठधर्मीमुळे कधी कधी मनुष्य दुसऱ्याचे सत्य नाकारण्यास प्रवृत्त होतो ज्यामुळे त्याच्या स्वत:च्या मान्यतांना आघात पोहचतो. हे लोक मुहम्मद (स.) यांच्या पैगंबरत्वाला नाकारण्याच्या कामी लागलेले होते. ते आपल्या विरोधाच्या उन्मादात पूर्ण आंधळे बनून पैगंबर मुहम्मद (स.) यांच्या पैगंबरत्वाचा इन्कार करता करता स्वत: पैगंबरत्वाचेही खंडन करत होते. लोकांनी अल्लाहविषयी चुकीचा समज करून घेतला आहे असे जेव्हा सांगितले. तेव्हा याचा अर्थ होतो लोकांनी अल्लाहच्या सामथ्र्याचा आणि तत्त्वदर्शितेचा अनुमान करण्यात मोठी चूक केली आहे. अल्लाहने मनुष्यावर सत्य ज्ञान आणि जीवनव्यवहारासाठी मार्गदर्शन अवतरित केले नाही; असे म्हणणारा दिव्य प्रकटनाला असंभव समजतो आणि अल्लाहच्या सामथ्र्याचा आणि शक्तीचा चुकीचा अनुमान लावतो. त्याला असे वाटते की अल्लाहने मनुष्याला बुद्धी आणि उपयोगासाठी अधिकार दिले परंतु त्याच्या मार्गदर्शनाची व्यवस्था केली नाही व त्याला (मनुष्याला) जगात अंधाधुंद काम करण्यास सोडून दिले. हा तर अल्लाहच्या तत्त्वदर्शितेचा अगदी चुकीचा अंदाज आहे.

६०)    हे उत्तर यहुदींना दिले जात आहे म्हणून मूसा (अ.) यांच्यावर तौरात अवतरणाला प्रमाणाच्या रूपात ठेवले आहे कारण त्यांना स्वत: हे मान्य होते. यहुदींना तौरात अल्लाहने अवतरित केलेला ग्रंथ आहे हे माहीत होते. स्पष्ट आहे की त्यांचे हे मानणे की पैगंबर मूसा (अ.) यांच्यावर तौरात अवतरित झाला, त्यांच्या त्या दाव्याचे स्वत:हून खंडन आहे की, ``अल्लाहने कोणावरही काहीही अवतरित केले नाही,'' त्यांचे  म्हणणे  आपोआप  रद्द  होते. याने हे सिद्ध होते की मनुष्यावर अल्लाहचा ग्रंथ अवतरित होऊ शकतो आणि अवतरित झाले आहेत.

६१)    प्रथम पुरावा या गोष्टीचे प्रमाण होत की मनुष्यावर अल्लाहचा ग्रंथ अवतरित होऊ शकतो आणि प्रत्यक्षात झालासुद्धा आहे. आता हा दुसरा पुरावा या गोष्टीचे प्रमाण आहे की ही ईशवाणी जी पैगंबर मुहम्मद (स.) यांच्यावर अवतरित झाली आहे; ती अल्लाहचीच वाणी (ईशग्रंथ) आहे. या  तथ्याला  प्रमाणित करण्यासाठी चार गोष्टी साक्ष म्हणून प्रस्तुत केल्या गेल्या आहेत. १) प्रथम म्हणजे हा ग्रंथ समृध्दशाली आणि कल्याणकारी आहे. त्यात मनुष्य कल्याणासाठीच्या यशाचे सर्व उत्कृष्ट नियम दिलेले आहेत. शुद्ध श्रद्धाशीलतेविषयी शिकवण आहे, सदाचारासाठी प्रोत्साहन, व उच्च चारित्र्याची ताकीद आहे, तसेच पवित्र जीवन जगण्यासाठीच्या सूचना आलेल्या आहेत. हा ग्रंथ अज्ञानता, स्वार्थपरायणता, संकुचित वृत्ती, अत्याचार, अश्लिलता आणि त्या दुसऱ्या दुष्टतेचे भांडार ज्यांचा तुम्ही तुमच्या पवित्र ग्रंथात समावेश केला आहे; या सर्व भेसळीपासून आणि मिश्रणापासून कुरआन पवित्र आहे. २) दुसरे म्हणजे त्यापूर्वी अल्लाहकडून जे `हिदायतनामे' (मार्गदर्शन) आलेले आहेत, त्यांच्यापासून वेगळे काही मार्गदर्शन हा ग्रंथ (कुरआन) करत नाही. तर त्याच गोष्टीचे समर्थन व पुष्टी करत आहे जे त्यात प्रस्तुत केले गेले आहे. ३) तिसरे उदाहरण म्हणजे हा ग्रंथ त्याच एका उद्देशासाठी अवतरित झाला आहे जो प्रत्येक युगात अल्लाहकडून अवतरित ग्रंथाचा उद्देश होता. म्हणजेच गफलतीत पडलेल्या लोकांना सावध करणे आणि मार्गभ्रष्टतेच्या दुष्परिणामांपासून लोकांना सावध करणे. ४) चौथे उदाहरण म्हणजे या ग्रंथाच्या आवाहनाने मानवी समाजातील त्या लोकांना आकृष्ट केले नाही जे भौतिक लाभांचे आणि मनोकामनांचे दास आहेत. कुरआनने अशा लोकांना एकत्रित केले ज्यांची दृष्टी ऐहिक जीवनाच्या संकुचित सीमेपलीकडे जाते. या कुरआनने प्रभावित होऊन जी क्रांती त्यांच्या जीवनात झाली आहे तिचा सुस्पष्ट पुरावा हा आहे की संपूर्ण लोकांमध्ये ते एक ईश्वर भक्तीच्या दृष्टीने उठून दिसतात. काय हे वैशिष्ट्य आणि परिणाम एखाद्या अशा ग्रंथाचे असू शकते ज्याला एखाद्या खोट्या माणसाने रचले असेल? आणि त्याच्या या स्वनिर्मित ग्रंथाला तो अल्लाहचा ग्रंथ म्हणून घोषित करण्याचे अत्यंत अपराधपूर्ण दुस्साहस करत असेल? कदापिही नाही.