(५९) हे श्रद्धावंतानो! आज्ञापालन करा अल्लाहचे, आज्ञापालन करा पैगंबराचे, आणि त्या लोकांचे जे तुमच्यापैकी जबाबदार (आदेश देण्यासाठीचे अधिकारी) असतील. मग जर तुमच्या दरम्यान एखाद्या बाबतीत वाद निर्माण झाला तर त्याला अल्लाह व पैगंबराकडे न्या.८९ जर तुम्ही खरोखरच अल्लाह व अंतिम दिनावर श्रद्धा बाळगत असाल. हीच एक योग्य कार्यपद्धती आहे आणि शेवटाच्या दृष्टीनेदेखील अधिक चांगली आहे.९०
(६०) हे नबी (स.)! तुम्ही पाहिले नाही काय त्या लोकांना जे दावा तर करतात की आम्ही श्रद्धा ठेवतो आहोत त्या ग्रंथावर जे तुमच्याकडे अवतरविले गेले आहे आणि त्या ग्रंथावर जे तुमच्याअगोदर अवतरविण्यात आले होते परंतु इच्छितात असे की आपल्या बाबींचा निवाडा करण्यासाठी तागूतकडे (विद्रोही लोक) रुजू व्हावेत. वस्तुत: त्यांना तागूतशी द्रोह करण्याचा (इन्कार) आदेश देण्यात आला होता.९१ शैतान त्यांना भटकवून सरळमार्गापासून फार लांब नेऊ इच्छितो.
८९) ही आयत इस्लामच्या पूर्ण धार्मिक, सांस्कृतिक आणि राजनैतिक व्यवस्थेचा मूलाधार आणि इस्लामी राज्याच्या संविधानाचे पहिले कलम आहे. यात खालीलप्रमाणे चार शाश्वत नियम दिले आहेत.
(१) इस्लामी जीवनव्यवस्थेत आदेश देणारा अधिकारी वास्तविकपणे अल्लाह आहे. एक मुस्लिम सर्व प्रथम अल्लाहचा दास (बंदा) आहे. बाकी जे काही आहे यानंतर आहे.
(२) इस्लामी जीवनव्यवस्थेचा दुसरा मूलभूत अंग (तत्त्व) पैगंबर मुहम्मद (स.) यांचे आज्ञापालन आहे. हे अल्लाहच्याच आज्ञापालनाचे एक व्यावहारिक रूप आहे. आम्ही अल्लाहच्या आज्ञेचे पालन फक्त त्याच पद्धतीने करू शकतो की पैगंबराचे आज्ञापालन केले जावे. पैगंबराच्या आज्ञापालनातच अल्लाहचे आज्ञापालन आहे. अल्लाहचे कोणत्याच आज्ञांचे पालन पैगंबर मुहम्मद (स.) यांचे प्रमाणाशिवाय विश्वसनिय नाही. पैगंबर मुहम्मद (स.) यांचे अनुकरण न करणे म्हणजे अल्लाहशी द्रोह करण्यासारखे आहे.
(३) उपरोक्त दोन्ही आज्ञापालनानंतर त्यांच्या प्रकाशात तिसरे आज्ञापालन जे इस्लामी जीवनव्यवस्थेत मुस्लिमांवर अनिवार्य आहे. ते म्हणजे त्या सर्व जबाबदार मुस्लिम व्यक्तींचे (नेत्यांचे) आज्ञापालन होय. जबाबदार म्हणजे ते सर्वजण जे मुस्लिमांच्या सामूहिक जीवनव्यवहाराचे नेते आहेत. मग ते मानसिक, वैचारिक मार्गदर्शन करणारे विद्वान िंकवा राजनैतिक मार्गदर्शन करणारे लीडर (राजनेता) िंकवा जज (न्यायाधीश) तसेच सामाजिक, सांस्कृतिक व्यवहारात लोकांना मार्गदर्शन करणारे बुजुर्ग आणि सरदार असोत. या सर्वांचा समावेश जबाबदार नेत्यामध्ये होतो.
(४) चौथे म्हणजे जे शाश्वत आणि निश्चित नियम आहे ते इस्लामी जीवनव्यवस्थेत अल्लाहचा आदेश आणि पैगंबर मुहम्मद (स.) यांची पद्धत (पैगंबरप्रणाली) एक मूलभूत कायदा आणि अंतिम प्रमाण आहे. (इग्हaत् Aल्ूप्दrग्ूब्) मुस्लिमांमध्ये िंकवा शासन आणि जनतेमध्ये विवाद निर्माण झाला तर निर्णयासाठी कुरआन व हदीस (पैगंबरप्रणाली) चे सहाय्य घेतले जाईल आणि जो निर्णय तेथून होईल त्याला सर्व मान्य करतील. अशाप्रकारे प्रत्येक जीवनव्यवहारात अल्लाहचा ग्रंथ आणि पैगंबर प्रणालीस प्रमाण, युक्ती आणि अंतिम निर्णय मानणे इस्लामी जीवनव्यवस्थेची अनिवार्य विशेषता आहे जी त्यास अधर्मावर अधारित जीवनव्यवस्थेपासून (असत्यावर आधारित) स्पष्टत: विलग करते. ज्या जीवनव्यवस्थेत या गोष्टींचा अभाव आढळतो निश्चितच ती जीवनव्यवस्था गैरइस्लामी जीवन व्यवस्था आहे.
९०) कुरआन केवळ कायद्याचेच ग्रंथ नाही तर शिक्षण प्रशिक्षण देणारा, उपदेश करणारा, मागदर्शन करणारा व आदेश देणारा ग्रंथ आहे. म्हणून पहिल्या वाक्यात (आयत) जे वैधानिक सिद्धान्त सांगितले गेले होते, या दुसऱ्या वाक्यात त्याचे मर्म आणि निहित हित समजावून सांगितले गेले आहे. यात दोन मुख्य गोष्टी आहेत. एक म्हणजे वरील चारही सिद्धान्ताचे अनुपालन करणे ईमानची अनिवार्यता आहे. मुस्लिम होण्याचा दावा करणे आणि या सिद्धान्तांशी प्रतारणा करणे हे दोन्ही एके ठिकाणी एकत्रित होऊ शकत नाही. दुसरी महत्त्वाची गोष्ट म्हणजे या सिद्धान्तावर आपली जीवनप्रणाली निश्चित करण्यावरच मुस्लिमांचे भले होणार आहे. केवळ हीच एक बाब त्यांना जगात सरळमार्गावर कायम ठेवू शकते आणि यानेच त्यांचे परलोक जीवन सफल होईल. हा उपदेश आणि मार्गदर्शन ठीक या व्याख्यानानंतर लगेच आले आहे ज्यात यहुदी लोकांच्या नैतिक, धार्मिक दशेची समीक्षा केली गेली आहे. अशाप्रकारे अतिसूक्ष्म पद्धतीने मुस्लिमांना सचेत करण्यात आले आहे की तुमच्या पूर्वीचा अनुयायीसमाज (यहुदी) जीवन धर्माच्या या मूलभूत सिद्धान्तांशी विमुख झाला होता आणि ज्या विनाशाच्या खाईत ते पडले होते त्यापासून तुम्ही धडा घ्यावा. जेव्हा एखादा लोकसमूह अल्लाहचा ग्रंथ आणि त्याच्या पैगंबराच्या मार्गदर्शनाकडे दुर्लक्ष करतो आणि अशा नेत्यांच्या आणि गुरुंच्या मागे लागतो जे अल्लाह आणि पैगंबर मुहम्मद (स.) यांचे आज्ञापालन करीत नाहीत; तसेच जो आपले धार्मिक गुरु आणि राजनैतिक शासकांचे आज्ञापालन करतांना कुरआन व पैगंबरप्रणालीचे प्रमाण त्यांच्याकडून मागत नाही आणि तसेच डोळे बंद करून त्यांचे आज्ञापालन करतो. अशा स्थितीत तो त्या विनाशाच्या खाईत लोटला जातोच ज्यात पूर्वी बनीइस्राईल (यहुदी) पडले होते.
९१) येथे `तागूत' म्हणजे तो शासक आहे जो अल्लाहच्या आदेशांचे पालन न करता कुण्या दुसऱ्या नियमांचे पालन करतो आणि त्यांच्यानुसार निर्णय घेतो. ही न्यायव्यवस्थासुद्धा गैरइस्लामी न्यायव्यवस्था आहे जी अल्लाहच्या प्रभुसत्तेचा स्वीकार करीत नाही आणि कुरआनला अंतिम प्रमाण मानत नाही. म्हणून ही आयत स्पष्टोक्ती आहे की जे न्यायालय `तागूत'चे स्वरुपधारण करून आहे त्यांच्याकडे आपल्या जीवनव्यवहाराच्या निर्णयासाठी दाद मागणे ईमानविरुद्ध आहे. अल्लाह आणि कुरआनवर ईमान आणण्याची निकड आहे की ईमानवंताने अशा न्यायालयाला योग्य मानू नये. कुरआननुसार अल्लाहवर ईमान आणि `तागूत'चा अस्वीकार दोन्ही एक दुसऱ्यासाठी अनिवार्य आहे. तसेच अल्लाहसमोर नतमस्तक होणे आणि `तागुत' च्या समोरसुद्धा नतमस्तक होणे `दांभिकता' व `कपटाचार' आहे.
Post a Comment