प्रेषित मुहम्मद (स.) एकदा अन्नधान्याच्या एका व्यापाऱ्याच्या ढिगाऱ्यात हात घातला. तो आतमधून भिजलेला वाटला. त्यांनी त्या अन्नधान्य विक्रेत्याला विचारले, "हा काय प्रकार आहे?" त्याने उत्तर दिले की पाऊस पडला होता म्हणून हे तोडेसे भिजले. प्रेषितांनी विचारले, "मग तुम्ही भिजलेले धान्य वर का ठेवले नाही जेणेकरून लोकांना माहीत झाले असते." आणि प्रेषित म्हणाले, "जो कुणी लोकांना लुबाडतो त्याच्याशी माझा कललाच संबंध नाही." (ह. अबू हुरैरा, मुस्लिम, मिश्कात)
ह. मुअम्मर (र.) यांनी सांगितले की प्रेषित मुहम्मद (स.) यांचे विधान आहे, "ज्यांनी आपले धान्य (किंमत वाढण्यासाठी)" रोखून ठेवले तो गुन्हेगार आहे." (मुस्लिम, मिश्कात)
प्रेषित मुहम्मद (स.) यांनी सांगितले की "अल्लाहजवळ सर्व जगाचा विध्वंस एका मुस्लिमाच्या हत्येपेक्षा कमी आहे." (अब्दुल्लाह विन अमरो, तिर्मिजी, मिश्कात)
हजरत अबू मसऊद बदरी (र.) म्हणतात की एकदा मी आपल्या सेवकाला मारत होतो. मागून कुणीतरी मला हाक मारली, पण मी त्या वेळी रागात होतो. म्हणून हा कुणाचा आवाज आहे हे मला कळले नाही. जेव्हा ती व्यक्ती जवळ आली, मी पाहतो तर ते प्रेषित मुहम्मद (स.) आहेत आणि ते म्हणत होते, "अबू मसऊद, हे जाणून घ्या की तुम्हाला जितके सामर्थ्य या सेवकावर आहे त्यापेक्षा अधिक अल्लाहला तुमच्यावर सामर्थ्य आहे." मी म्हणालो की आता मी कधीच कुणा सेवकाला मारणार नाही. आणि त्याला मुक्त करून टाकले. प्रेषित मुहम्मद (स.) म्हणाले, "जर तुम्ही त्या सेवकाला मुक्त केले नसते तर नरकाग्नीने तुम्हाला वेढा घातला असता." (मुस्लिम, अबू दाऊद, तिर्मिजी, तरगीब व तरहीब)
ह. अब्दुल्लाह बिन उमर म्हणतात की प्रेषित मुहम्मद (स.) यांच्या एका अनुयायीला काही विशेष पक्वान्न पाठवले होते. त्या अनुयायीवनी सांगितले की अमुक एक अनुयायीला माझ्यापेक्षा जास्त याची आवश्यकता आहे. मग ते दुसऱ्या व्यक्तीला पाठवण्यात आले. त्या अनुयायींनी दुसऱ्या वय्क्तीला ते पाठवण्यास सांगितले. कारण त्यांना माझ्यापेक्षा जास्त आवश्यकता आहे. असे करत करत सात व्यक्तींना ते देण्यात आले. पण सर्वांनी घेण्यास नकार देत दुसऱ्या व्यक्तीच्या आवश्यकतेला स्वतःवर प्राधान्य दिले. शेवटी ती खाद्यवस्तू सुरुवातीला ज्यांना देऊ केली गेली होती तिथेच पोहोचली. (सहीफलहक)
हसन बसरी (र.) म्हणतात की मी प्रेषित मुहम्मद (स.) यांच्या अनुयायींनी आपल्या घरच्या लोकांना हे सांगताना ऐकले आहे की "सर्वांत अगोदर अनातांना जेऊ घाला. आधी त्यांना द्या." (सहीहलहक)
ह. मुहम्मद (स.) म्हणतात, "मला धर्माचा प्रसार करण्यासाठी इतकी भीती घातली होती की दुसऱ्या कुणाला घातली गेली नाही आणि मला धर्माचा प्रसार करताना इतके कष्ट सोसावेल लागले जे दुसरे कुणी सोसले नाहीत. तीन दिवस आणि तीन रात्री अशा अवस्थेत होतो की आमच्याजवळ खायला अन्नाचा एक घास देखील नव्हता. बिलाल यांच्याकडे काही क्षुल्लक वस्तू होती." (तिर्मिजी)
संकलन :
सय्यद इफ्तिखार अहमद
Post a Comment